Evet, güvenlik bir histir, bir gerçeklik değil.
Oysa kimse bunun farkında değil.
Oysa yanılır insan, bir hülyayı sanır ki gerçek.
Bir sanrıyı sanır ki eline geçirebilir.

Havaalanlarındaki güvenlik önlemlerine karşıtlığım meşhurdur. Üstüne düzinelerce yazılar, kitaplar yazmışlığım vardır. Geçen gün süpermarkete gittiğimde benzer bir şeyle karşılaştım. Şimdi...

Maske

Uzmanlar, WHO ve benzer büyük sağlık kuruluşları, baştan beri diyorlar ki “Maskenin koruyucu bir özelliği yok. O, eğer hasta iseniz, başkalarına bulaştırmanızı engelleyici.” Hatta sizin takmanız, sizin için koruyucu olmanın tersine, virüs bulaşacak olursa, maskeler onu tutup ağız veya burnunuzdan içeri girmesine uygun bir mekan, zıplama taşı oluşturabilir. Sonuçta ağzınızı burnunuzu tam kapayan N95 tarzı maskeler kullanmıyoruz biz sıradan vatandaş olarak. Ama gel gör de bunu insanlara anlat.

Nedense, psikolojik bir nedenle elbet, bu maskelerin koruduğuna inanıyor, takıyor insanlar. Hatta arabalarının içinde maskeli insanlar görüyorum. Peki ne oluyor? Sadece atıkları arttırmaktan başka bir işe yaramıyor. Her gün milyonlarca maske çöpe gidiyor. Yani maddi anlamda harcanan paradan da bahsetmiyorum, dünyaya çöp olarak geri dönüyor tüm bu maskeler. Thor, şu anda Hong Kong'da mahsur kalmış bir dünya gezgini. Kendisinin çoğu kavramını beğenmiyorum, onaylamıyorum; ancak bu konuda onunla aynı fikirdeyim. Herkes maske takarken o ısrarla Hong Kong metrosunda dahi maskesiz dolaşıyordu. Ha, ama ne oldu? Öyle bir ortamda, mahalle baskısına uğruyorsun. Koruyucu olduğuna inandığından değil, ama fanatik bir şekilde buna inanan birinin maske takmıyor diye ona saldırması riskine girmek istemediğinden artık dışarıda takacağını söylüyordu.

Şahsen ben de nadir dışarı çıktığımda alışveriş kuyruğunda tek olmuyorum, genelde benim gibi bir kişi daha oluyor ama 1-2 kişi dışında herkes maskeli. Kasiyerleri anlıyorum, onlar bir sürü farklı insanla temas halindeler. Ve zaten onlarda N95, yani doğru düzgün maskeler var. Tamam da... Gerçekten, eğer hapşırmıyorsak ve insanlarla aramızdaki mesafeyi koruyorsak bizim maske takmamız ne işe yarıyor anlatsanıza bana bir Allah aşkına!

Eldiven

Eldiveni de anlamsız buluyorum. Eldivenin cross-contamination, yani çapraz bulaşmaya müsait olduğu birçok yerde açıklandı, gösterildi. En öne çıkanlarından biri bir hemşirenin yaptığı demonstrasyondu. İlgilenenler internette daha fazla araştırma yapabilir konu üstüne. Eldiven, aman da öyle taktım bitti diye kullanılacak bir şey değil. Eğer mikrop virüs bulaşmasını önleme amaçlı eldiven takacaksanız onun izlemeniz gereken çok sıkı, ince kuralları var.

Yani boru değil. Halbuki, genel halk ne yapıyor? Bunların hiçbirinden zaten bi-haber. İlgilenmiyor araştırmıyor öğrenmiyor. Alıyor eline takıyor, işi bitince çıkarıp atıyor. Ha, ne sağlıyor? Sahte bir güvenlik hissi sağlıyor. Bu da aslında tehlikeli.
Gerçi eldivenin bir avantajı olabilir, elini yüzüne götürmeye kalktığında orada işi olmadığını fark etmelerini sağlayabilir insanların. Ama o kadar.

Süpermarket

Şimdi gelelim son yaşadığım olaya...
Her markette olan bir olay değil. Hatta diğer marketlerde hiç başıma gelmedi. Adını vermeyeyim, bir Fransız süpermarketi. Gerçi orada da önce kimse bir şey dememişti. Sadece bir müşteri yolda durdurup “Aman da maske takmıyorsun” dedi, ben de aldırmadım. Fakat sonra ne oldu? Kasaya geldim. Kasiyer irkiliverdi. Ne maskesi ne eldiveni olmayan bir müşteri! Sanki koronavirüsün insana bürünmüş haliymişim gibi gözlerle baktı bana.
    Dedi ki “Maske ve eldiven takmalısın.”
    “Ok,” dedim. Hani şimdi oradayım zaten, olan olmuş, bir dahaki sefere artık diye.
    Fakat o aynı fikirde değildi.
    “Ben şimdi alıp getiriyorum sana eldivenleri,” dedi. “Maskeyi de sen bulmalısın.”
    O anda yumurtadan maske çıkaracak halim yok tabii. Bekledim. Baktım gitmiş bana eldiven diye iki küçük kare plastik torba getirmiş. Belli ki eldivenler bitmiş, kısa yol buna başvurmuşlar.
    “Bunlar meyve-sebze alırken kullanılmak için değil mi?” diye sordum.
    Yok, her zaman kullanacakmışım.
    Şimdi tabii kadına eldiveni, hele de bu şekilde bileği kapatmayan bir eldiveni, hele de ben alışverişimi tamamladığım noktada banda koymak üzereyken kullanmanın anlamsızlığı üstüne nutuk çekecek durumda değilim o anda. Yani zaten istesem de yapamam, İtalyancam yeterli değil.
    Mecburen, “gibi” yaptım. Elimin birine geçirdim ve teker teker malzemeleri banda koymaya başladım. Fakat öyle “torba eldiven” ne kadar rahatsız bir şey biliyor musunuz? Sürekli elden çıkıyor. Neyse, bir şekilde itaatkar müşteri rolümü oynadım, ödememi yaptım ve marketten çıktım.

Fakat eve geldiğimde kocamla korkumu paylaştım. Artık uçmadığım, pek kimse uçmadığı, hatta uçak olmadığı için havaalanlarındaki güvenlik tacizinden rahatsızlığım geçmişti demeyeyim de en azından rafa kalkmıştı; korkarım ki şimdi daha kötüsü bizi, daha doğrusu beni bekliyor: Her gün dışarıda nasıl gezdiğimizi nizama sokmaya çalışacaklar. Yani Büyük Abi devletlerden uzun süre nefes almamız mümkün gibi durmuyor maalesef.

Muska ve Dua

Üstelik diyorlar, nüfusun büyük çoğunluğu % 40-70'imiz kapacağız bu virüsü diye. Artı, kaptığınızda illa öleceksiniz diye bir şey de yok. Tabii kimse gereksiz yere acı çekmek istemiyor, ben de istemiyorum. O nedenle de mümkün olduğunca dışarı az çıkıyorum, dışarıdan gelince veya dışarıdan gelen bir madde ile temas edersem elimi antibakteriyel sabunla yıkıyorum. Onun dışında gün içinde sabunla yıkıyorum. Bunları, kendi açımdan, yeterli buluyorum. Kendi önlemimi kendim alıyorum. Diğer insanlardan da tek beklediğim, burada (İtalya'da) bir densizin yaptığı gibi, kasten hastalık bulaştırmak için yüzüme öksürmeye kalkmamaları. Onun dışında kendileri ne isterlerse yapsınlar da, beni kendilerinin takıntılarına uymaya mecbur etmeseler memnun olurdum.

Kim kontrol edecek insanlar daha önce kullandıkları maskeyi yeniden kullanmıyorlar diye? Kim kontrol edecek eldiveni düzgün kullanıyorlar, yanlış bir yere dokunup sonra tekrar başkasının dokunacağı ortalık mallarını ellemiyorlar diye? Gerçekten... Kim nasıl sağlayacak insanların maskeyi eldiveni kuralına uygun şekilde kullandığını? Ama yok, önemli değil zaten o. Bizim derdimiz göstermelik. İnsanlar “gibi” yaptıkları sürece önemli değil.

Güvenlik bir his. Gerçek değil. Benim güvenlik ihtiyaç eşiğim düşük, maalesef çoğu insanınki çok yüksek. İşe yaramıyor bile olsa bir maske veya eldiven takıp o sahte güven duygusunu hissetmeye ihtiyaç duyuyor. Aynen havaalarındaki sahte güvenlik tiyatroları ile içlerini rahatlattıkları gibi.

Ah keşke onun yerine muska takıp veya üç Kulhuvallah bir Elham okuyarak kendilerini güvende hissetseler. Siz sağ ben selamet!

Sokağa Çıkma Yasağı ve Ekmek

Tarafgirlik mi Sağduyu mu? Hangisi Kazanacak?

Minyon Şehir

Bir Dünya Gezgininin Koronaya Bakışı

Bir Anarşistin Koronaya Bakışı

Toplumsal Çöküntü ve At Gözlüklülük

Hamiş: Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon
Hani ne yapayım ben de biraz yeni dünyaya uyayım dedim...

Sokağa Çıkma Yasağı ve Ekmek

Tarafgirlik mi Sağduyu mu? Hangisi Kazanacak?

Minyon Şehir

Bir Dünya Gezgininin Koronaya Bakışı

Türkiye'de 10 Nisan'da son anda açıklanan hafta sonu sokağa çıkma yasağı sonrasında büyük olay oldu. Açıkçası ben bunu anlamıyorum. Kimse beni o kalabalığın içinde olmaya zorladı mı? Zorlamadı. Dolayısıyla da şikayet etme gibi bir derdim olmaz, olamaz.
Ha, diyebilirsiniz ki “Onlara bulaşacak, onlar da bize bulaştıracak, yayılıp duruyor, buna fırsat yaratıldı.”

Sanırım ben anarşist olduğumdan, hükümetin beni doğal bir virüsten korumasını beklemiyorum. Üstelik diyorlar, nüfusun büyük çoğunluğu % 40-70'imiz zaten kapacak bu virüsü. Hatta şahsen bizim evde kapmamış olduğumuzdan bile emin değilim. Artı, kaptığınızda illa öleceksiniz diye bir şey de yok. Tabii kimse gereksiz yere acı çekmek istemiyor, ben de istemiyorum. O nedenle de mümkün olduğunca dışarı az çıkıyorum, dışarıdan gelince veya dışarıdan gelen bir madde ile temas edersem elimi antibakteriyel sabunla yıkıyorum. Onun dışında gün içinde sabunla yıkıyorum. Bunları, kendi açımdan, yeterli buluyorum. Kendi önlemimi kendim alıyorum. "Kişisel sorumluluk" kavramı benim için çok önemli.

Ha, hükümetten hiçbir şey beklemiyor muyum? Bekliyorum. Çünkü istemim dışında bu sisteme mahkumum, vergi ödüyorum. O nedenle yollar delik deşik olunca (İtalya'da)  kızıyorum. O nedenle hastaneler düzgün çalışmayınca (İtalya'da) kızıyorum. Çocuklar bedava okusun diye vergi verip devlet okulları berbat olunca kızımı özel okula göndermek zorunda hissedince kızıyorum. Bunların hiçbirini devletin yapmasını beklemiyorum ve istemiyorum aslında. Ama bana zorla vergi dayatıyorsa eşşek gibi yapmalı. Ha, yapmıyor; ama benden silah zoruyla para almayı biliyor. Orada köpürüyorum yaa köpürüyorum.

Hadi vergi alsınlar, ödeyeyim, ona çok bir itirazım yok aslında. Benim vergilerimi kendi kafasına göre harcamalarına da köpürüyorum. O nedenle Yeni bir Vergi Sistemi getirilmeli diyorum. Diyorum ama hiç kimse de paylaşıp bu harika fikri yaymaya yardımcı olmuyor, herkes statükoda takılı. İtiraz ederlerse yine statükonun belirlediği çerçeveler içinde itirazları.

Bunlara köpürüyorum Ama... Devletin bana korona kapmayacağım diye bir garanti vermesini, beni koronadan korumasını beklemiyorum. Ha, hastalanırsam, iyileşmem için bana makul bir sağlık hizmeti sunmasını bekliyorum. Çünkü dediğim gibi benden bunun için istemim dışında kaba güçle vergi topluyor. Ama o kadar.

Gerisini hayatın takdiri veya ilahi takdir diye kabul ediyorum. Tevekkülün çok önemli bir erdem olduğunu düşünüyorum, çoğu insanda eksik olan bir erdem.

Yasaklar

Çoğu insan bu erdeme sahip olmadığı için başına her ne gelirse gelsin suçlayacağı bir merci arıyor. Eh, tabii bir yere kadar haklılar. Hükümetler, bizi yönetme sevdasına bu işe soyunmuşlar, sonuçlarına da katlanacaklar. Fakat olan yine bize oluyor.

Neden? Çünkü herkes, özellikle de politikacılar, öncelikle kendi, afedersiniz “kıçlarını” korumak istiyorlar. Eh, ne oluyor, yasak koyuyorlar. Çünkü onlardan beklenen şeyler var. İşe yarasın yaramasın, bir iş yapıyormuş gibi görünmeli.

Peki yasak konulunca ne oluyor? Dünyada cins cins insan var, o cinslere göre listelemek lazım:

1) Yasak konduğunda bile anlamayacak cahiller var,
2) Yasak konsa bile aldırmayacak vurdumduymazlar var,
3) Sıkı yasak koyarsan uslu uslu uyacaklar var,
4) Amerika'da olduğu gibi yasaklara karşı çıkan, özgürlüklerinin kısıtlanmasını kabul etmeyen, dışarı çıkmak isteyen ve çıkan insanlar var.

John Oliver'ın, galiba Coronavirus III (https://www.youtube.com/watch?v=ElIf2DBrWzU
programında vardı. Adam “Torunlarımın dedem ölmekten korktuğu için aç kaldık demesini istemem, ölümü göze alırım” diyordu. Eh tüm bu cins cins insanları tatmin edecek ve hepsini bir kalıba sokacak şekilde kural koymak zor.

Ben yasak taraftarı değilim, insanları eğiterek sonra kendi yargılarına bırakma taraftarıyım. Yasak koyarak hiçbir şey çözmüyorsunuz. Yani geçici rötuşlar atılıyor ama altta yatan önemli sorun aynen kalıyor. İnsanlar hep daha büyük bir güce, hükümete, büyük abiye ihtiyaç duyuyor.

Kontrol

Ha iyi, tamam, yasak getir. Her şeye, insanların her hareketine yüzlerce yasak koy. Tabii bunları denetlemen de lazım sonrasında. Bunca insanın hareketlerini, evden çıkıp girişini kontrol etmekle başa çıkamazsın. Ben ki havaalarında güvenlikleri ile derdim vardı, şimdi resmen tüm hayatımıza yayılmaya doğru gidiyor bu kontrol mekanizması. Şimdi süpermarketlere değil, sokağa maskesiz çıkman yasak olacak.

İyi güzel. Koydun tüm yasakları, kuralları. Hepsi düzgün, yerli yerinde. Yine de, insanlar iflah olmaz. Korkup aldırmaz. Kuralları çiğner.

Her zaman olacak öyleleri.
Evde oturmaları bangır bangır söylense bile hafta sonu hava güzel olduğu için piknik yapmaya çıkacak insanlar var. Eğer yasak olmasa...
Burada (İtalya'da) da Paskalya olduğu için milletin dışarı çıkacağını biliyorlar. Eh, bizim hükümet (TR) de hava güzel olunca hafta sonunda milletin sokaklara döküleceğini piknik yapacağını görmüş. Engel olmak istemiş, ama sonrasında marketler önünde izdiham yaşanınca kıyamet kopmuş. Burada Paskalya'da daha fazla denetim yapılmış, normalden dört misli ceza kesilmiş.

Benim yakınımda bile yapıyor insanlar. Kayınvalide 86 yaşında. Dışarı çıkmaması lazım, aşikar. Tamam, oğulları veya torunları arada ihtiyaçlarını götürüyor, gönüllüler alışverişini yapıyor. Peki Paskalya'da ne oldu? İki torunu ziyaretine gitmiş. Gerekli mi? Elbette hayır. Gerekli ise sadece birinin gitmesi yeterli, ikincisi gereksiz. Yani katı katıya baktığında yapılmaması gereken bir şey. Peki cidden gereksiz mi?? İnsanın maddi ihtiyaçları dışında manevi bazı ihtiyaçları da var ve bazen onlar ağırlık kazanıyor. Paskalya onlar için önemli. Kadın bir aydan fazladır yalnız. Torunları maske takıp ziyaretine gelmiş.

Tabii bununla da bitmiyor. Bir hafta sonra bizim kayınvalide kendi gitmiş süpermarkete. Yasak mı yasak. Ama sıkılmış, dışarı çıkma ihtiyacı duymuş. Risk kendinin mi? Evet kendinin daha çok. Ama toplumu tehlikeye atıyor mu? Onu da atıyor. Çünkü hastalanırsa kim bakacak ona? Toplum. Ve gereksiz yere bir makine işgal edecek ve birinin hayatına mal olacak belki.
Ama bunun sonu var mı? Sınır nerede çizilmeli? Kim belirlemeli?

Hadi hükümet çizdi, kuralları, yasakları belirledi. Kontrolde eksik kaldığı için yakalanmayan kaçakların yanına kaldı, yakalananlar şanslarına mı küssün? Adaletsiz değil mi bu?

Madalyonun Öbür Yüzü

Ha tabii bir de işin diğer boyutu var. Bu yasağı uygulayanlar kim? Yine insan.
Burada (İtalya'da) yaşanan iki basit olayı anlatayım. Birinde bir doktor, ki çalışan bir doktor... Arabasında bir bozukluk varmış. Yani araba yürüyormuş ama aksamış mı ne. Doktor izinli gününde onu tamir ettirmek için bir parça almaya çıkmış. Polis çevirmiş “Ama sen şimdi çalışmıyorsun, dışarı çıkmaman lazım” diyerek ceza kesmiş. Kadın da parlamentoya yazmış, şimdi dava açmaya hazırlanıyordu. Uğraş işin gücün yoksa.

Onun dışında aman bir kumsalda, etrafta hiç kimse yokken oturmuş bir kadına ceza yazmış polis. Yahu evin tam kumsalın iki adım ötesi. Issız bir yer. Çıkmışsan ne olmuş? Sosyal mesafeyi filan ihlal etmiyorsun kimseyi tehlikeye atmıyorsun. Ama ihtiyaç dışı dışarı çıkmak yasak mı? Yasak. O zaman bas cezayı.
Bazı otorite sahipleri aklını kullanmayıp harfiyen kanunlara kurallara uymaya kalkınca al başına belayı oluyor birileri için.

Hadi doktorun dava açtığında kazanma ihtimali var, yani o bile kesin değil bana sorarsanız ya, ve de değmeyeceği, kadının hayatından gereksiz yere fazlasıyla çalacağı da aşikar. Ama diğer kadının hiçbir şansı da yok gibi. Hakim kanunun harfine bakıyor çünkü genellikle. Çünkü yapması gereken o.

Tüm bunları tartıp biçtiğimde benim vardığım sonuç tüm bu aman da iki saat öncesinden yasak getirdiler bir sürü kişinin hastalanmasına sebep oldular, aman da şunu doğru söylemiyorlar, aman da o bu şu tartışmalarının anlamsızlığı.

Sar baştan kaderciliğe... Tevekkül mirim tevekkül. Sana tavsiyem tevekkül. Dünya böyle, insanlar boktan, kendine en uygun şekilde davranıp gerisini Allah'a mı kadere mi şansa mı neye istersen bırakmaktan başka yapacak bir şey yok :)

Güvenlik Bir Histir

Hamiş: Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon
Hani ne yapayım ben de biraz yeni dünyaya uyayım dedim...

Veya Çorba Soğuk...

Sanırım ben cidden, yine bir dünya gezgini ve yeterince üçüncü dünya ülkesi görmüş biri olarak Batılı insanlardaki bu korona korkusunu pek hoş görmüyorum. Yani, elbet kimse ölmek istemiyor, soyumuzun devamını getirmek, hayatımızı korumak en temel içgüdümüz. Ama gitmek istenilen uç, kendilerinin korunması için yapılması beklenenler beni rahatsız ediyor.

Sık anlattığım bir anekdot vardır. Maalesef orijinini hatırlamıyorum, bir savaş muhabirinden dinlemiştim. “Habere gidiyorsun, orada ölümü, sakatlığı, hastalığı, yokluğu görüyorsun. Tüm bunlara şahit olduktan sonra eve geliyorsun, akşam yemekte çocuğun 'Bu çorba soğuk' diye şikayet ediyor.” Elbette insan o anda ne hissedeceğini bilemiyor. Yani elbet çocuk da haklı kendine göre ama... Ama yani...

İşte bu “Aman da bu devlet şöyle yaptı böyle yaptı” diye eleştirenleri “Çorba soğuk” demesi gibi görüyorum.

Endişelerinizi dertlerinizi küçümsüyorum. İstiyorum ki dünyada insanların halinden haberdar olun biraz. İstiyorum ki biraz başkalarını da düşünün.

Bu serzeniş geçim derdi olan, günlük sorunları olan insanlar için değildir. Belli bir refah seviyesinin üstünde rahat bir yaşamı varken başkalarını pek düşünmeyen, sonra iş kendisine en ufak tehdit geldiğinde feryat eden ve taleplerde bulunanlaradır.

(Yazı fotolardan sonra devam ediyor...)

Aslında bunlar "exclusive" değil. Yani insan hem kendini, hem başkalarını düşünebilir. Ama nedense ben çoğunlukta büyük bir benmerkezcilik ve başkalarının acılarına aldırmama görüyorum. Herkes önce kendini düşünüyor diyeceğim ama o da değil. Herkes önce kendini düşünecek elbette. Beni rahatsız eden sadece Türkiye'nin hali, sadece İtalya'nın hali, sadece Amerikalılar, sadece tanımladıkları sınırlı bir "Biz". Ben istiyorum ki insanlar geniş bir perspektiften baksınlar, kendilerini, yaşamlarını dünya içinde doğru yere oturtsunlar.

Ama belki de ben yanlış düşünüyorumdur, belki de onlar kendi evlerinin önünü süpürmeye çalışıyorlardır .:yöneticileri eleştirerek:. ülkelerini düzeltme çabasındalardır. Yine de, ben öyle görmüyorum. Benim görüşüm dünya düzeninin, gerek politik gerek ekonomik gerek sosyo-kültürel açılardan bozuk olduğu ve bunun değişmesi gerektiği.

Ümidim odur ki korona buna bir vesile olsun. Ne yazık ki görünen pek parlak değil. Çoğunluk halen eski paradigmalarda. Toplumsal Çöküntü ve At Gözlüklülük

Ben karaya vuran deniz yıldızlarını teker teker denize geri fırlatmaya inanmıyorum, ben deniz yıldızlarının karaya vurmasını engelleyecek bir yol bulunmasına inanıyorum. Toptan, köklü çözümler gerektiğine inanıyorum.

Bir Anarşistin Koronaya Bakışı

Sokağa Çıkma Yasağı ve Ekmek

Tarafgirlik mi Sağduyu mu? Hangisi Kazanacak?

Minyon Şehir

Bir Anarşistin Koronaya Bakışı

Güvenlik Bir Histir

Hamiş: Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon
Hani ne yapayım ben de biraz yeni dünyaya uyayım dedim...

Girmeyeceğim bu aptal politik tartışmalara, okumayacağım diyorum ama sağ olsun arkadaşlar yine bana bir gazete yazısı gönderiyorlar. Eh, bende de okuma ve yazma hastalığı var, oturup okuyorum. Tabii sonra bu kadar kepazeliği görünce de dayanamıyorum, oturup cevap yazıyorum.

Bu Cumhuriyet'ten Şehriban Kıraç'ın Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi (BETAM) Direktörü Prof. Dr. Seyfettin Gürsel ile yaptığı “Türkiye toplumsal çöküntünün eşiğinde” başlıklı, 20 Nisan 2020 tarihli röportaj.

Klasik Türkçe hataları ile başlayacağım ama mutlaka sonunu okuyun çünkü bu yazının en önemli yeri orada.

Türkçe ve Yazım Hataları

Bunların bir kısmı hani affedilebilir hatalar diyeceğim... Eksik konuşma işaretleri, yer değiştirmiş harfler gibi dikkatsizlikten kaynaklanan hatalar. Ama açıkçası ben onları bile, hele de bir, hadi bilemediniz ikiden fazla ise mazur göremiyorum. Hele de profesyonel olduğu sanılan, yıllardır sektörde olan bir gazetede bu şekilde yazılar çıkmasını kabul edilemez buluyorum. Herhangi bir özensiz okul gazetesi gibi. Üstelik burada, hadi yazar atladı diyelim, gazetenin editörü ne iş yapıyor?? Üstelik de bilgisayarların imla hatası kontrol ettikleri çağda yaşıyoruz, atla deve değil. Üçüncü böyle bir hatada normalde fırlatır atarım elimden böyle bir gazeteyi.
Ben aşağıda listeledim, siz sayıp bakın isterseniz kaç tane var bu yazıda. Ben saymaya zahmet etmedim, affedilebilemez derecede fazla çünkü.

Ancak sadece bununla da bitmiyor bu yazıdaki yanlışlar. Bir sürü bariz Türkçe hatası da var. Hadi röportajı yapan ve haberi hazırlayan yeni mezun bir gazeteci diyeyim ama cidden... koskoca Cumhuriyet'in editörü de mi hiç bilmiyor? Yoksa o biliyordur da kimse işini yapmıyor mu? Yapmadan maaş mı alıyor bu insanlar?

İşte liste:

Daha girişte...
...ilgili Gürsel, Bu konuda endişelerim var. İşgücü istatistikleri hane anketleriyle oluşturuluyor. Korona salgınını ortamında TÜİK anketörleri kapı kapı dolaşıp yüz yüze nasıl anket yapacaklar, bu anketler nasıl geçiyor? TÜİK bu konuda kamuoyunu bilgilendirmeli” ifadesini kullandı.
        "Bu konuda" diye başlarken konuşma işareti atlanmış.

“Yoksuluğun...” değil “Yoksulluğun...”
“Tusunami” değil “Tsunami...” Bu yanlış, koskoca başlıkta!

"İş gücü" ayrı yazılır,
"Ön yargı" ayrı yazılır,
"İş yeri" ayrı yazılır,
"Söz konusu" ayrı yazılır.

Neyse ki “musunuz”u ayrı yazmayı bilmişler.

Ama “oto yol”u ayrı yazmışlar, onun bitişik olması gerek.

“Bu rakama kaça yükselir” ... “Bu rakam kaça yükselir” olacak.
“Uzun Süreli İşsizilğin” ... “İşsizliğin” elbette ki. Üstelik bu katı harflerle yazılmış bir bölüm, yani göze iyice batıyor.
“Dışı açık rekabetçi” ... Herhalde “Dışa açık rekabetçi” olacak.
“Bunun sonuncunda” ... Elbette “Bunun sonucunda” olacak.

“Planladıkları eğitim bitiren” .... “Planladıkları eğitimi bitiren”
“IMF'in” değil “IMF'nin”
“Zorunlu ve açıl olmayan” ... “Zorunlu ve acil olmayan”

“Takside bağlamak...” deyince taksinin içinde kimi bağlıyorlar diye düşündüm, "taksiTe bağlamak..."

“Korona” yerine “Korana salgını...” diye yazılmış.

“Bunu üzerine” değil... Elbette “Bunun üzerine”

“tahmin etmekte güçlük çektiğimiz” değil... “çekeceğimiz”

“Türkiye Korona şokuna” ... Korona diğer her yerde küçük harfleyken burada neden büyük harfle yazılmış belli değil.

“by pass edilmesi” ... İngilizceye gerek yok, Türkçeye “baypas” diye girmiş bir kelime o. Türkçe sözlük kullanmayı öğrensinler yaaa... Internette var TDK Sözlük, iş değil bakması! Hani sayfa filan çevirmiyorsun kelimeyi bulmak için. Tık diye çıkıyor. İki saniyelik iş. Ama ciddiyet lazım, işini ciddiye almak lazım. Ama görünen o ki herkes gazeteci oluyor, herkes editör de oluyor, yeter ki birine düşman taraf seçsinler, o yazıları okuyan mutlaka çıkıyor. Ve bu gazeteler satıyor, bu kifayetsiz adamlar para kazanıyor. Yani onların işsizlik sorunu yok. Ama benim var!

Bir yazıda bu kadar çok yanlış okura saygısızlık, çok büyük saygısızlık. Gerçekten... Gerçekten!
Peki insanlar neden okuyorlar bu gazeteleri? Onlara saygısız gazeteleri? Hiç mi aldırmıyorlar kaliteye bilgiye?
Mesaj mı önemli diyorsunuz? Mesaj ne ki? Vizyon yok ortada. İşe yarar bir bilgi, yapıcı bir fikir önerisi de yok. Ancak eski paradigmalarla yerel gündem ve korku sömürüsü.

Politikacılar ve Ekonomistler

Gerçekten göndermeyin bana bu yazıları. Bu kadar kepaze yazıları.
Okudum, sırf bir arkadaşım gönderdiği için okudum. Okurken sanki birileri beni boğazlıyor gibi hissettim. O derece bunalıyorum yani ben bu tarz bir haber veya yazıdan. Ha, yanlış anlamayın. Boğazlandığımı hissetmemin sebebi bu Türkçe yanlışları filan değil, akıl almaz at gözlüklülük! Bu ekonomist olacak koca koca akademisyen adamlar dünyadan bihaber mi?? Gerçekten mi?? Sanki bu işsizlik bir tek Türkiye'ye özgü, aman “devletin bu çöküntüyü göğüsleyebilecek miktarda mali kaynağı yok.”

Hangi devletin var?? Cidden hangi devletin var?? ABD'nin var mı?? Fransa'nın var mı?? Ha, petrol zengini olan Norveç gibi ülkelerin var tabii. Ama onlar da sırf belli kaynakların üstünde oturdukları için var. Yani önden başlamışlar yarışa. Biraz analiz yeteneği olsun yaa insanların, birazcık! Birazcık dünyaya bakmayı bilsinler, birazcık. Ben ekonomi profesörü değilim, profesör olmayı bırakın, ekonomi okumadım bile... Ama bu kadar mı dünyayı göremiyor bu insanlar?? Yani yoksa ben çok açık gördüğümü sanıyorum ama ben mi hiçbir bok bilmiyorum da anlamıyorum?? Yani vardır belki anlamadığım, hatta eminim vardır anlamadığım konular. Ancak bazı basit şeyleri görmemek mümkün değil bir parça kafası çalışan ve dünyadan haberi olan bir insan için.

“Mucize bekleyemeyiz ama en azından toplumsal hasar önemli ölçüde hafifletilebilir. Ama korkarım ki Cumhurbaşkanlığı Hükümeti kaynak sorununa şimdilik böyle bakmıyor. Umarım çok geç olmadan bakışlarını değiştirirler...” demiş sayın profesör. Yani eğer gazeteci yanlış aktarmadı ise.

Ah ben de umuyorum ki bu bizi yöneten dünyanın tüm salak politikacıları ve kendilerinin bir şey bildiklerini sanan ekonomi profesörleri bilmem ne direktörleri biraz vizyon sahibi olarak bakışlarını değiştirirler ve dünya ekonomik düzeninin artık gitmediğini, trenin raydan çok uzun zaman önce çıktığını, bunun korona ile ilgisi olmadığını, koronanın sadece bunu daha da belirginleştirdiğini, -daha önce silik görünen kırıklarla dolu dünya ekonomik karnesini bir nevi ekstra mürekkeple bastırarak iyice herkesin gözüne soktuğunu- görürler. Yani bunu görmezden gelerek, başlarını/gözlerini o yana bu yana çevirerek çözüm bulunmayacak. BULUNMAYACAK. Bu eski, anakronik kavramları atmaları lazım artık. Yeni bir düzen kurulması lazım. Gift economy mi olur, UBI mı olur... Ama bu tartışılmalı, dünya ekonomik düzeninin nasıl değiştirilmesi gerektiği. Oysa herkes halen aman “bu hükümet bunu becerebilir mi” veya kendi ülkesinde durum nasıl derdinde.

Başlığa bak: “Türkiye toplumsal çöküntünün eşiğinde”...
Daha baştan ofsayt!
Ha Türkiye toplumsal çöküntünün eşiğinde de İtalya değil mi?? İtalya batıyor. Ha Fransa daha mı iyi, ABD daha mı iyi, Afrika ülkeleri daha mı iyi??
Var tabii daha iyi durumda ülkeler. Henüz bataktan biraz uzak olan ülkeler... Ama çok sık kullanıyorum bu batan kayık karikatürünü, görmüşsünüzdür belki daha önce. Ha “aman da delik iyi ki benim tarafımda değil” demenin manası yok. Hepimiz batacağız bu şekilde giderse.

Ben üniversitede maaş garantili devlet memurluğundan ayırldıktan sonra para kazanmayı beceremeyen biri olarak yıllardır farkındayım sistemin yürümediğinin. En iyi lise en iyi üniversitenin en iyi bölümlerinin birinden mezun, üç dünya turu yapmış 152 ülke görmüş, bu kadar birikimli ve kültürlü biri olarak benim istihdam imkanım yoksa kim ne yapsın yaaa kim ne yapsın?? Ha, garsonluk yapıp üç kuruş kazanırsın, olacak o. Free or Paid?

Benim derdim yok, kocamın kazandığı yetiyor. Ama ben bu durumdaysam insanların ne yapmasını bekliyorsunuz?

Sorun sırf korona değil, onunla başlamadı. Bu, kusura bakmayın, sığ mı sıpsığ (evet, benim Türkçe kelime hazinemize katkım) ekonomi profesörleri bu kadar mı dünyadan bihaber??
       Bir sürü iş kolu, üstelik gereksiz değil çok önemli işler bir şekilde "değersiz", "para etmeyen" işlere dönüşüverdi internet çağında. Hiç kimse demeyeyim ama pek kimse, bedava erişmeye alıştığı hizmetlere para ödemek istemiyor.
     Wikipedia yalvarıyor "Bağış yapın bağımsız kalalım, her okuyan iki kuruş verse hiç derdimiz kalmaz" diyor. Ama demek ki bulamıyor ki halen cebinden yiyor ki her sene bu çağrıyı yapıyor. The Guardian dileniyor yaa, "Biz bağımsız gazetecileriz, tarafsızlığımız zedelenmeden haber yapabilmemiz için bağış yapın."
      Taksiciler Ubercilerle, oteller AirBnb'cilerle yarışıyor atışıyor.

Jacques Fresco tüm dünyanın, World Heritage Site-Dünya Mirası Sit Alanı gibi dünya mirası ilan edilmesini ve doğal kaynakları yönetmek için her konunun başına işin uzmanı kişilerin getirilmesi gerektiğini söylüyordu. Böyle yapılmalı demiyorum ama bu bir fikir. Bineceğiniz uçağı uçuracak pilota politik görüşlerini sorup -sağcı mısın solcu musun cumhuriyetçi misin demokrat mısın Türk müsün Kürt müsün gibi sorular sorup sizin tarafınızda değilse, sizinle aynı görüşleri paylaşmıyorsa o uçaktan inmediğiniz gibi, dünya kaynaklarını, ekonomiyi, tarımı vs. yönetecek kişilerin alanlarında uzman kişiler olması gerekiyor. Tabii burada unvana aldanmamak lazım, çünkü unvan sahibi boş insan dolu dünya. Bize unvan sahibi değil, vizyon sahibi insanlar lazım.

Gitmiyor bu ekonomi böyle. Bunu anlamak için profesör olmaya da müneccim olmaya da gerek yok. Koronanın, görmeyen körlere bile göstermiş olması gerekiyor. Bir şekilde biz bu insanlara bakacağız. Biz diyorum, kendimi de dahil ediyorum, biz: belli bir konfor seviyesi olan, sokaktaki insandan rahat hayatlar süren bizler. Hepimiz. En zengininden en düşük de olsa refah seviyesi yüksek olanlar.

Mother Theresa'nın da güzel bir sözü var: “Dünyadaki problem ailemizin çemberini çok küçük çizmemizdir” mealinde. (“The problem with the world is that we draw the circle of our family too small.”) Cidden... O veya bu şekilde, bir şekilde bu dünyada doğmuş her bireye bakmamız gerekiyor. Bakılması gerekiyor.

Bunun komünizmle filan da ilgisi yok. Veya kimin komünizmden ne anladığını bilmiyorum ama onunla ilişkilendirip bir kenara atılacak şeyler değil bu düşünceler. Ekonomik model yürümüyor artık. Dünya değişiyor. Son on yıl içinde hayatımızda akıl almaz değişiklikler oldu. Dünya küçüldü küçüldü, globalizasyon canavarlaştı. Evet, biraz küçüleceksin ama bütünü göz önünde bulundurarak yapacaksın ne yapacaksan.

Her neyse.. Ben ukalalık edecek değilim daha fazla burada. Sitem bu tarz fikirlerle dolu, ilgilenen kurcalar. Bu konuda çözüm budur diye bir iddiam yok, ama böyle at gözlüklü ekonomistlerle röportajlar kadar gereksiz bir şey de yok; bunu sonuna kadar savunurum.
      Okumayın bunları n'olur, okumayın. Bunlara prim yaptırmayın, yaptırmayın n'olur!

(Yazı foto ardından devam ediyor...)

Ha “Türkiye toplumsal çöküntünün eşiğinde” ha “Dünya toplumsal çöküntünün eşiğinde”...
Acccccayip yanlış bu tarz başlıklar. Müthiş yanlış! Korkudan nemalanmak, insanı/toplumu korkuya teşvik etmek. Ha uyarı gerektirir bazı durumlar ama onu da yapacaksan çareleri ile sunarsın. Sırf korku salmazsın böyle.

Arkadaşa “Hep negatif, hep nefret ve korku söylemi okudukların. Maalesef... Hiçbiri yapıcı çözümlerden bahsetmiyor. Yaşanan olumsuzluğu olumlu bir şeye çevirme fırsatından bahsetmiyor.
Sen istersen devam et bu tarz şeyleri okumaya da ben almayayım, teşekkürler,” dedim.

Toplumsal, Ekonomik, Küresel Çöküntü

Toplumsal çöküntü, sadece Türkiye'de değil küresel olarak çöküntü, Kim Kardeshian veya Türkiye'de karşılığını bilmiyorum ama atıyorum Kerimcan Durmaz gibi pespaye kişiliklerin milyonlarca, hatta yüz milyonlarca takipçileri olmasından, bu gibi "ucubelerin" -diyeceğim daha iyi bir kelime bulamadığımdan- prim yapmasından dolayı yaşanıyor zaten.

Toplumsal çöküntü, sadece toplumsal değil ekonomik çöküntü, sadece Türkiye'de değil küresel olarak toplumsal ve ekonomik çöküntü, işte aynen örnek haberdeki gibi at gözlüklü, statükonun dışında başka alternatif görmeyen, göremeyen, düşünemeyen kişilerin mesajları ve bu mesajların medyaya hakim olması yüzünden yaşanacaktır. Naçizane...

(Yazı resimlerden sonra devam ediyor...)

Belki de ben hiçbir şey bilmediğim için saçmalıyorumdur ama olasıdır ki bu profesörler çok okudukları için kitap bilgisi dışına çıkmayı beceremiyorlardır. Evet, dünyada felaketler oldukça ekonomi iyi gider, millet para kazanır. Çünkü ekonomik temelimiz harcamaya ve tüketmeye yönelik. Şimdi temel ihtiyaçlar dışında hayat durdu, batıyoruz. Bu işte bir tuhaflık yok mu sizce de??

Bu röportajı okurken bu kadar biri beni boğazlıyor gibi hissetmemin sebebi... TÜİK müik, eski parametrelerle değerlendirip eski modellerden konuşuyorlar halen. Üstelik bugün, koronadan sonra!... Al işte sana süper fırsat! De "Amerika'da üç milyon işsiz var, şurada şu kadar şurada şu kadar." De "Eskiden bildiğimiz sektörler yok oluyor." De "Alıştığımız tüketim toplumu şöyle şöyleydi, şimdi temel ihtiyaçlarla yaşamın nasıl olduğunu görüyoruz." Ondan sonra yap bir analizini, öneri getir dünyada nelerin değişmesi gerektiği üzerine. Yok.

Kapatın o eski defterleri artık, bitti o okuduğunuz kitapların hükmü. WhatsApp'ın olmadığı bir dünyada yazılmış kitaplar ne işe yarar bugün? (Yani tabii ki ders kitaplarından bahsediyorum. Ve elbette eski kitapların içinde bugün bulunmayan hazineler de var ama demek istediğimi anlıyorsunuzdur.)
O proflar, zamanında her ne öğrenmişlerse tarih oldu. Yeni şeyler söylemek lazım.
Bu kadar mı acizler dünyanın değiştiğini görmekten, bu kadar mı yetisizler farklı modeller üretmeye?

Zuckerberg'e "Facebook bedava ise nasıl para kazanıyorsun?" diye soran senatör gibi! Yok mu daha fazla anlayışları??
(“How do you sustain a business model when people don’t pay for services?”
Zuckerberg: ”Congressman, we run ads.”)

Cidden neden yapılıyor halen bu geçmiş zaman olur ki röportajları? Ve cidden neden okuyor insanlar halen bu yazıları?

Aç Gözlülük At Gözlüklülük

Aç gözlülük dünyanın başına bir büyük bela, at gözlüklülük başka büyük bir bela!

Kesin olan bir şey varsa: Ekonomik sistem yürümüyor, değişmeli. Aman da aman Türkiye şöyle böyle şeklinde egosantrik söylemler bırakılmalı, geniş bir perspektifle dünyaya bakılmalı. Değişim gerekliliği su götürmez bir gerçek olan ekonomik düzenin nasıl değişmesi gerektiği ve alternatifler konuşulmalı, tartışılmalı.
      Nokta.


Hamiş: Ben de yazıyorum bu yazıları. Evet, hiç kimse beni zorlamıyor. Evet, kimse ısmarlamıyor ve yazmam için para vereceği vaadinde de bulunmuyor. Ama yazılarımın para etmeyecek, değersiz yazılar olduğunu söylemezsiniz umarım. Hoş, söyleseniz de beni inandıramazsınız ;) Hele de bu kadar boş ve kof yazıların para ettiği yerde benim yazılarımın etmemesi Türkiye'nin ve de hepinizin utancıdır.

Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon
Hani ne yapayım ben de biraz yeni dünyaya uyayım dedim...

Sokağa Çıkma Yasağı ve Ekmek

Tarafgirlik mi Sağduyu mu? Hangisi Kazanacak?

10 Nisan'da son anda açıklanan sokağa çıkma yasağından sonra yaşananlar için ekşi sözlük'e bakıyordum, çok hoş bir şey gördüm:

Ben gülüyorum doğrusu... Komik çünkü... Gülmek de ağlamaktan daha iyi.
Ama “yurdum insanı böyle n'aparsın” da demeyeceğim, çünkü bu yurdum insanı değil, her yerde insan. Yani tabii kuzey ülkelerinde pek olmaz ama TR böyle şeylerin olduğu tek ülke de değil.

Bu arada gerçek değilmiş tabii bu. Bilecik Belediyesi “Böyle bir uygulamamız yoktur. Çünkü Büyükşehir olduğumuzu sanacak saflıkta hemşehrimiz yoktur. Tüm halkımıza duyurulur” diye açıklama yapmış.
Yine de espri güzeldi. Bilecikliler'e selam olsun...

Bir Dünya Gezgininin Koronaya Bakışı

Bir Anarşistin Koronaya Bakışı

Güvenlik Bir Histir

Hamiş: Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon
Hani ne yapayım ben de biraz yeni dünyaya uyayım dedim...

Sokağa Çıkma Yasağı ve Ekmek

Bir arkadaşım, ben Özdil'in içki konusunda söylemlerine laf ettiğimde “Özdil de insan, her dediği her yaptığı tam doğru olmak zorunda mı, arada ufak falsoları olmasın mı, bunlar onu değersizleştirmez ki” demişti.

Sonra bana Emin Çölaşan'ın hükümetin sokağa çıkma yasağını eleştiren yazısını ve Cumhuriyet'ten bir röportaj gönderdi. Belli ki arkadaşım Yozdil'e gösterdiği hoşgörüyü hükümete göstermiyor, aynı mantığı hükümet için kurmuyor, “Onlar da insan her dedikleri her yaptıkları tam doğru olmak zorunda değil. Kaldı ki benim her doğru diye görüşüm doğru olmayabilir, onlar benim bilmediğim bir şey biliyor veya başka türlü görüyor olabilirler bulundukları pozisyon nedeni ile. Arada ufak falsoları olmasın mı? Bunlar onu değersizleştirmez ki” demiyor. Peki neden?

Sonuçta yönetimdekiler de insan, onlar da hata yapabilir. Ha onların hataları insanları etkiliyor diyebilirsiniz, eh, bir dahaki seçimde cezalarını verir insanlar o zaman.

Ama tabii ki bu söylediğim şekilde bakan büyük bir çoğunluk da var. Tayyip her ne yaparsa yapsın alkışlayan, “Reis” diye onu yanlışı ile günahı ile kabul eden bir kitle mevcut Türkiye'de.
Maalesef bu sadece Türkiye'ye özgü bir şey de değil; aynı şey, dünyanın her ülkesindeki iktidar ve muhalefet taraftarları için de geçerli. Politika, bir nevi futbol arenası. Takım tutar gibi parti/başkan tutuluyor.
***

Bana Yozdil yazısı göndermediğiniz için teşekkür ederim tabii ama Sözcü'de yazan diğerlerinin pek farklı olduğunu düşünmüyorum. Cumhuriyet'in de tarafsız olduğunu sanmıyorum. Tek taraflı, amacı muhalefet etmek olan ve biri her ne yaparsa yapsın eleştirecek insanlar bana hoş gelmiyor. Ama maalesef dünya da böyle kamplaşmış durumda. Trump olsun Putin olsun Erdoğan olsun Asad olsun, taraftarları toz kondurmuyor, karşıtları her yaptıklarını eleştiriyor. Yani taraftar mantığı hakim.

Buna çok konuda şahit oldum. İsrail-Filistin meselesinde forumlarda tartışmaları okurken de... Yaa okuyorum, birkaç tane aklı başında laf edenler var: Filistin şu şu konuda haklı ama bak İsraillilerin de şu şu dedikleri doğru.
Ama bakıyorum bu aklı başında şeylere hep çok az “like” koyulmuş. En az “like” alan görüşler bunlar. Diğer tarafta bir sürü abuk şey var. Aha! Onlar dünya kadar “like” almış.

“Neden böyle?” diye kafam takıldı. Çözmem de çok uzun sürmedi. Çok “like” alanları inceledim. Onlar da hep aynı şeyler değil. Taban tabana zıt şeyler çok “like” alıyor. Sebebi çok basit. Ortak noktaları “taraftar” olmaları. Yani biri sırf Filistin tarafına veya sırf İsrail tarafına dair güçlü argümanlar öne sürerse onlar en çok beğenilenler. Çünkü taraftarlar beğeniyor. Ortada, ılımlı, tarafsız ve makul öneriler ise çok az insan tarafından beğeniliyor. Yani orada bir nevi ters çan eğrisi mevcut. Halbuki tam tersi olmalı. Makul önerileri desteklemeli insanlar. Gelin görün ki... Zor dostum zor... Bu tarafgir dünyada aklın mantığın üstün gelmesi zor.
***

Artık anladım ve kabul ettim ki dünyanın düzeni böyle. Ve tarafgirlik her zaman kazanacak.
Maalesef ben de hep yalnız kalacağım.

Ama bu çok karamsar oldu. "Çoğunlukla yalnız kalacağım" diye değiştireyim. (Hani gerçekçi olmak lazım ;) Elbet orada bir yerlerde benim gibi birileri mutlaka, ama mutlaka var. Belki de sessiz kalabalıklar onlar. Eh, sesi çıkmayanları benim bulmam mümkün değil. Bak ben yazıyorum burada bu kadar, gel beni bul. Gelin beni bulun.

Minyon Şehir

Bir Dünya Gezgininin Koronaya Bakışı

Bir Anarşistin Koronaya Bakışı

Güvenlik Bir Histir

Hamiş: Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon
Hani ne yapayım ben de biraz yeni dünyaya uyayım dedim...

Bugünkü yazımızda Sözcü'den Emin Çölaşan'ın 17 Nisan 2020 tarihli “Ahmet Haşim'in mektupları” yazısını inceleyeceğiz.

Öncelikle, yazıyı okurken ilk takıldığım yer:
“Fatih Altaylı'nın sunduğu Teke Tek programında Prof. Dr. Celal Şengör, birkaç gün önce Ahmet Haşim'in dedeme yazdığı mektuplardan birini okuyunca, aklıma o mektupları yazı konusu yapmak geldi.”

Bu cümleyi okuyunca “Ahmet Haşim birkaç gün önce Çölaşan'ın dedesine mektup mu yazmış?” diye düşündüm. “Ahmet Haşim ölü değil mi?”
Tabii birkaç gün önce olan şey Ahmet Haşim'in mektup yazması değil, Teke Tek programında Şengör'ün bu mektupları okuması. Yani...
Bu cümleyi “Birkaç gün önce Fatih Altaylı'nın sunduğu Teke Tek programında Prof. Dr. Celal Şengör, Ahmet Haşim'in dedeme yazdığı mektuplardan birini okuyunca...” diye kurmak bu kadar zor mu?? Ha isimler art arda gelince karışıyor diye düşünüyorsa iki cümleye böler kurar. Ben yazar olarak takılıyorum bunlara. Diyebilirsiniz ki ufacık şeylere takılıyorum, mesaja bakmalıyım. İyi de... Bunlar dünün yazarı değil, bunlar 30-40 yıldır bu işle uğraşan profesyoneller. Bunlar para kazanıyor bu işten. Bu kadar bariz abuklukları da yapmasınlar lütfen. 900 sayfalık roman da yazmıyorlar, günlük gazete yazısı yazıyorlar. Ha, aynen de bu nedenle, günlük tüketildiği için önemsiz diye bakılabilir ama hayır; bu, insanın yaptığı işe saygısını gösterir.

Neyse ki Bana Yılmaz Özdil Demeyin dediğim için gelmiyor ama sonuçta Çölaşan da bir Sözcü yazarı. Onu da temkinli yutmak lazım ama neyse Yozdil kadar kötü değil.

Gelelim Çölaşan'ın yanlış cümlelerini analiz etmeye...
“Demek ki bizi yönetenler iki saat sonrasını bile (ne yazık ki) göremiyor ve tahmin edemiyordu.”
Hayır, iki saat sonrasını göremediklerinden değil, son anda açıklamanın panik açısından daha iyi olacağını düşündüklerinden yapmışlar muhtemelen ama demek ki insanımızı okuyamamış, sosyal davranışı kestirememişler. İngilizcedeki terim buraya cuk oturur: In hindsight, yani bir olayın sonrasında ukalalık etmek, eleştirmek kolaydır. Çünkü olmuş olanı bilirsiniz. Bu demek değildir ki siz o kararı verenlerin yerinde olsaydanız daha farklı davranacaktınız.

Neyse, diyelim ki hata yapmışlar. Yani hata yaptıklarını, sosyal davranıştan anlamadıklarını söyleyebilirsiniz ama iki saat sonrasını göremiyor deme hakkınız yok iç işleyişi bilmediğiniz sürece. Sadece sizden farklı bir şekilde düşünmüş olabilirler.

Keza... Bu olayı kocama anlatıyordum ki... “Son anda haber vermişler sokağa çıkma yasağını” dediğimde “E öyle yapılması lazım” dedi.
Şaşırdım. Çünkü bana göre yapılan yanlıştı.
“Evet, son anda yapacaksın ki önlem işe yarasın, insanlar üşüşmeye kalkmasınlar,” diye açıkladı kocam.
Burada (İtalya) koronanın ilk çıktığı yer olan Lombardiya bölgesini kapatacaklarına dair yasak 9 saat önceden basına sızınca kuzeyde olan tüm güneyliler otobüslere tren istasyonlarına akın etti. Eh, insanlar evlerine dönmek istiyor doğal olarak; kim yaban elde mahsur kalmak ister ki? E ama sonra da korona tüm İtalya'ya yayıldı.
MaazAllah böyle bir şey TR'de olsaydı ohoo ne yüklenilirdi hükümete. Gerçi burada da yapılıyormuş ama bizdeki boyutta değil.

O açıdan insanların hükümete saldırmasını tuhaf buluyorum ben. Bugün dünyanın başka yerlerinde olanlardan haberdar olmamak mümkün değil. Özellikle İtalya'daki bu olay eminim dünyanın her yerinde haberlerde çıkmıştır. Gerçi TR'de olanla tam aynı şey de değil ama olsun... İnsanlar genelde hiç başka ülkelerde neler olmuş bakmadan, düşünmeden eleştirip duruyorlar.

Ve eleştirirken hep kişiye saldırılıyor. Sanki Ali gidip Veli gelse her şey harika olacak. Çünkü Veli çok harika muhteşem yanlış yapmaz. Ali tu-kaka. Yahu bu insanın doğasında veya sistemden kaynaklanan bozukluk. Bunu nasıl daha iyiye götürebiliriz onu konuşalım. Bırakın bu Ali-Veli'yi.

Yani elbette kifayetsiz insanlar da var ama o zaman da bu kifayetsiz insanların neden o pozisyonda olduklarını eleştirip buna çare arayın. Nasıl değiştirilebilir nasıl herkes için daha iyi bir dünya sağlanabilir? Bu soruların cevaplarını tartışın, kişileri değil, olayları değil.

Nasreddin Hoca- Hırsızın Hiç Mi Suçu Yok?

Çölaşan'a dönelim:
“Evinde ekmeği, suyu, ilacı olmayan ve hiçbir hazırlığı bulunmayan yüz binlerce insan...”
Şimdi işte benim sorunum burada... Kusura bakmayın ama bu korona günlerinde yaşarken evinde ekmeği suyu ilacı nasıl olmaz insanın?? Yani yeni bir olay değil, her ülkede her yönetici her gazete haberi bas bas bağırıyor, mecbur olmadıkça dışarı çıkmayın diye. (Boris bile diyor artık!) Yani zaten, yasak olmasa bile çıkmıyor olmaları lazım insanların, kendilerini çıkmaları gerekmeyecek şekilde ayarlamış olmaları lazım.

Ben kendi adıma konuşayım: İki haftada bir çıkıyorum alışverişe. Üstelik de abartı bir stok filan yapmadım kesinlikle. Ama mesela ilk çıkışımda sadece bir kilo un almakla hata yapmışım, bir daha gittiğimde un yoktu markette, diğer markette de yoktu, diğerinde de kapıya yazı asmışlardı zaten “Hiçbir tip un yoktur” diye. Ha tabii mayam da bitmişti ve markette maya da yoktu mesela, yani unum olsa da pek işe yaramayacaktı... Eh, evde ekmek de un da olmayınca geçen beş gün sonra alışverişe gittim. Ama sırf ekmek için de gitmedim elbette, başka taze malzeme de aldım.

Hani benim buzluğum geniş diyeceğim ama buzdolabım büyük filan değil, standart. Hadi o da olmasın, bakliyat, bulgur, pirinçleri de mi yok insanların evlerinde 2-3 haftalık?? Yani hadi “milletin geliri de kalmadı, kıt kanaat günlük idare ediyorlar” desen bunlar çok da para eden malzemeler değil. Dolayısıyla sokağa fırlayan, kusura bakmasın ama “salak” bir kesim. Dediğim gibi, olabilir, hani benim de tam o gün evimdeki temel malzemeler tükenmiş ve ertesi gün alışverişe gitmeyi planladığım gün olabilirdi. Ama çıkıp ortalığın durumunu gördüğüm anda geri dönerdim evime. Evde kraker, peksimet vs var, pilav makarna ile idare edersin. Kaldı ki zaten fırınlar açık olacak ve evlere servis yapacaklar denmiş bildiğim kadarıyla. Keza ilaç... Sanırım onun için de açık yol vardı ve yine... İnsan her gün kullandığı ilacın bitmesini mi bekler son ana kadar yenisini almak için?? Hani tarihi tükenen bir malzeme değil. İki gün yaaa iki gün! İki Allah'ın günü. İdare edemez mi insan bir şeyleri eksik olsa bile? Bir gezgin olarak ve bir şeylersiz yapmayı çok doğal karşılayan biri olarak benim bu insanları anlamam mümkün değil.

Diğer taraftan, bu olaylar için hükümeti eleştirenleri de anlamam mümkün değil. "Kişisel sorumluluk" diye bir şey vardır. Bu eleştirileri yapan insanlar hiç duymamışlar mı??

Bu Nasreddin Hoca fıkrası olmuş durumda bana sorarsanız. Hırsızın hiç mi suçu yok?
Tamam, hükümet yanlış yapmış. Ama bu sokağa fırlayan güruhun hiç mi suçu yok??


Hamiş: Hala hükümetlere karşıyım ve anarşistim (Bakınız Bir Anarşistin Koronaya Bakışı) ama bu krizin bana öğrettiği/gösterdiği bir şey varsa insanları yönetmenin çok zor olduğu ve bu işe talip insanların elbette güç meraklısılılar vs. ama bir yandan da saygı duyulacak insanlar olduğudur. Ben katlanamazdım sürekli saldırıya. “Aman ne haliniz varsa görün” deyip çekip giderdim. Belki de onların derisi kalın. Ve belli ki başka hırsları filan var. Herkes dünyadaki görevini iyi-kötü yerine getiriyor işte.

Ben çekip gidiyorum artık. N'olursunuz arkadaşlar beni rahatsız etmeyin. Gerçekten... Ne haber okuyorum ne sosyal medya takip ediyorum, tüm gruplardan çıktım ki bunları okuyup kendimi cevap verme zorunluluğunda hissedip zamanımı boşa harcamayayım. Eğer özelden bana bir şey gönderecekseniz, gerçekten anlamlı olmasını bekliyorum. Bir düşünce içersin lütfen. Ve mümkünse de yapıcı bir tarafı olsun.

Lütfen bana öyle yorumsuz link göndermeyin benim işime lazım bir şey olduğunu düşünmediğiniz sürece. Önemli bir haber olmadığı sürece. Eğer paylaşmak ve görüşümü almak istediğiniz çok özel bir yazı varsa da bir zahmet yorum yaparak, kendinizden de bir şey katarak yazın. İnsanlar başkalarının içeriklerini bir tıkla paylaşıyor, maalesef benim görüşlerim için böyle bir imkanım yok, oturup kendim içerik üretiyorum. Bunun için dünya zaman ve emek harcıyorum. Çok büyük eşitsizlik ve haksızlık. Üstelik maalesef herkes kendi fikrine sabit bir şekilde bağlı olduğundan ve farklı görüşleri dinlemeye açık olmadığından bir kalemde silip atılıyor yazdıklarım. Hiç hoş bir his değil.

Çevremdeki insanların ne oturup yazmanın ne demek olduğunu anladığını sanmıyorum maalesef. Saygı duymuyorlar. Ama nedense, onlara saygısız gazeteleri okumaya devam ediyorlar. Daha da acısı bu yazdıklarım söylediklerim düşündüklerim takdir de görmüyor kıymet bilinmiyor, bu da beni acıtıyor.


Tarafgirlik mi Sağduyu mu? Hangisi Kazanacak?

Minyon Şehir

Bir Dünya Gezgininin Koronaya Bakışı

Bir Anarşistin Koronaya Bakışı

Güvenlik Bir Histir

Hamiş: Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon
Hani ne yapayım ben de biraz yeni dünyaya uyayım dedim...
Gerçi farkındayım elbet, hele de bugünlerde hiç şansım yok ama olsun. Belki insanlara ekonominin, sadece belli bir kesim için değil, eğitimli, kültürlü insanlar için de iyi gitmediğine dair hatırlatma olur.

Yozdil yine becermiş abuk subuk bir bağlantı kurmayı. Sanki böyle dediği için saldırmışlar da provokasyon yanlış-yalan bilgi demişler gibi... Yahu bu söylediğine değil, bunda ne var, sadece görüş bildirmek bu yaptığın... Desene asıl provokatif dediklerini, onlar yüzünden diye... Yok.

Yozdil de haykırmış şunu yapın diye yapmamışlar. Bekir Coşkun da diyormuş ama dinlemiyorlarmış.

Bu çok ilginç bir konu aslında... Ben de haykırıyorum yıllardır aman vizeler global aparteiddir, doğum yeri ayrımcılığıdır, bu küresel adaletsizlik ve haksızlık kalkmalıdır diye. Dünya herkesin ilan edilmeli diye. Bu tüketime dayalı reklamlarla pompalanan aptal ekonomik düzen değişmeli diye. Asıl vergileri biz verirken hükümetlerin parayı harcamasına son verilmeli, düdüğü parayı veren çalmalı diye. Dinlemiyorlar işte, n'aparsınız??

Eh hayat... Eh insanlar... Kimsenin beni dinleme mecburiyeti olmadığı gibi kimsenin Yozdil'i ve Coşkun'u dinleme mecburiyeti de yok. Ama tabii onlar bozuluyorlardır böyle milyonlarca takipçileri olup onlarca senedir gazetede yazdıkları için sözlerinin dinlenmesi gerektiğini hissediyorlar muhtemelen.

Too bad for them.

That's all folks... Bu blog burada kapanır.

Jacques Fresco da yıllarca haykırdı çırpındı, o kadar emek harcayıp örnek şehirler üretti ne oldu?

Hiç. Koca bir hiç!

Yani üstelik o kadar Zeitgeist film yapıldı, milyonlarca izleyicisi oldu. Yine sonuç maalesef "nothing."

Üzücü tabii... Ama hayat biraz da bu. Sisyphus gibi bir taşı tepeye taşıyıp sonra geri düştüğünü seyretmek.

Taaa ki... O taşın tepede kalmasını sağlayacak koşullar oluşana kadar.
Bir gün olacak.

"Malum, benim Yozdil'i sevmediğim gibi Yozdil de Tayyip'i sevmiyor. Ana görevi Tayyip'e vurmak.

*

Şimdi...

*

Yozdil'in mantığı, daha doğrusu mantıksızlığı çok yaygın olduğu için şöyle bir çıkarımda bulunabiliyor bazı insanlar: Yozdil Tayyip'in düşmanı, Gülin Yozdil'e düşman, therefore, yani dolayısıyla Gülin Tayyip'e hayran.
      Koca bir X aldınız, 0 (yazı ile SIFIR) oturun yerinize!" demiştim ama...

Açıkçası bu kadar kepaze ve kahpece saldırıları gördükçe Tayyip'i tutasım geliyor...

Gerçekten... Bu adam bu kadar basit şeyleri anlamıyor olabilir mi?? Yoksa anlamasına rağmen yine de sırf saldırı olsun diye mi yapıyor?

Yani hangisi daha kötü bilemiyorum...
Eğer anlayamıyorsa bu kadar cahil ve kapasitesiz birinin gazeteci olması çok vahim.
Eğer anlamasına rağmen böyle konuşuyorsa da... İçişleri bakanının dediği çok doğru, ahlaksızın önde gideni.

Neyse... Artık gerçekten ben siyasete bulaşmıyorum. Pislik çünkü. Partizanlığın üstüne çıkabilen de yok maalesef.

Benden bu kadar. N'olur benimle bir şeyler paylaşıp tahrik etmeyin. Ben birçok insanla sosyal mesafemden memnunum, böyle kalsın lütfen.

Yılmaz Özdil'i, pardon Yozdil'i sevmediğim malum.
         Malumunuz değilse siteme şöyle bir bakmanız yetecektir.

Bana Yılmaz Özdil Demeyin- 1
Bana Yılmaz Özdil Demeyin- 2
Bana Yılmaz Özdil Demeyin- 3
Bana Yılmaz Özdil Demeyin- 4
Bana Yılmaz Özdil Demeyin- 5

Yozdil ve Üstün Zeka Örneği
Yozdil ve 40 Çuval Tuz
Sözcükler Yetmeyen Yozdil

Tabii bu yazıları yazınca ister istemez olan bir şey var.

Malum, benim Yozdil'i sevmediğim gibi Yozdil de Tayyip'i sevmiyor. Ana görevi Tayyip'e vurmak.

*

Şimdi...

*

Yozdil'in mantığı, daha doğrusu mantıksızlığı çok yaygın olduğu için şöyle bir çıkarımda bulunabiliyor bazı insanlar: Yozdil Tayyip'in düşmanı, Gülin Yozdil'e düşman, therefore, yani dolayısıyla Gülin Tayyip'e hayran.
      Koca bir X aldınız, 0 (yazı ile SIFIR) oturun yerinize!

*

Benim bu kadar Yozdil yazısı ile anlatmaya çalıştığım aslında bu çarpık mantığı gözler önüne sermek.
      Ben tarafsızım.
      Pardon, ben aklın-mantığın tarafındayım.

*

Ben bir anarşistim, daha doğrusu, voluntarist'im, yani herkesin kendi iradesi ile hareket etmesi taraftarıyım.

*

O nedenle oy kullanmıyorum.

*

Özel bir Tayyip sevgim yok ama doğrusunu isterseniz savunduğu birçok değeri önemsiyorum, söylediklerinde/yaptıklarında birçok doğru buluyorum.
      Ve görüşlerim de gizli değil, daha önce belirttiğim gibi şu an Türkiye'de ona rakip kimse olmadığını, o giderse Türkiye'nin çok daha karanlık günlere doğru gideceğini düşünüyorum.

*

Ama yanılıyor olabilirim tabii.

*

Belki birçoklarının dediği gibi İran'daki gibi trenin tepetaklak kazaya doğru gittiğini görmüyorum.
Belki yine bazılarının dediği gibi orada yaşayınca farklı ve ben başka bir ülkede ikamet ettiğim için Tayyip'in Türkiye'ye verdiği zararı görmüyorum.

*

Olabilir.

Gelecek bu görüşlerimin yanlış olduğunu gösterirse "Yanlışmışım" derim.
Ancak Yozdil'in çok kötü bir gazeteci olduğu, daha doğrusu gazeteci olmadığı, yazar da olmadığı görüşüm asla değişmeyecektir. Mantık ve sebep-sonuç ilişkisi kurma kapasitesi olmayan bir adam, düşünce kapasitesi olmayan, analiz yeteneği olmayan, karşıt-görüş geliştiremeyen birine yazar denmez, gazeteci hiç denmez.
Olsa olsa gazeteci bozuntusu olur.

Ülke genelinde mantık derslerine daha fazla ağırlık verilmesi ricası ile...


Hamiş: Birine bu lafları söylediğim için, hele halka açık ortamda söylediğim için rahatsızlık duyuyorum. Ama yapacak bir şey yok.
Benim gözümde çok açık net gerçek Yozdil'in kötü yazarlığı, partizanlığı, kapasitesizliği.
Aynı Yozdil için Tayyip'in kötülüğü net olduğu gibi belki.

Sonuçta herkes kendi görüşünde serbest. Bunu söylemeye gerek bile yok.
Kimsenin görüşü de öyle kolay kolay değişmiyor.
Her ne kadar anlatsanız da değişmiyor.

Benim bu yazıları yazmaktaki tek amacım, kafası çalışıp da düşünecek insanlarda bir soru işareti uyandırmaktır. Sorgulamayı öğretmektir. Yoksa kimsenin borazanlığını yapmıyorum. Benim kendi görüşlerim var, genel uymayan. Ve aynen öyle nevi şahsına münhasır kalmak istiyorum. O nedenle beni kategorize etmezseniz sevinirim.
Ama tabii istediğinizi yapmakta serbestsiniz.

Biraz farklı bir dünya görüşünü destekleseniz, hazır korona hayatımızı altüst etmiş, tüm taşları yerinden oynatmışken taşların bu sefer düzgün yerine oturması için çaba sarf ederseniz sevinirim.

Buna paranın nereye aktığının yönünü değiştirerek başlayabilirsiniz.
Yeni bir Vergi Sistemi

Yazılarımı paylaşarak veya finansal olarak bana destek olabilirsiniz. Patreon

Teşekkürler, sevgiler, güzel sağlıklı huzurlu mutlu günler.