Kimileri hayali bir çizginin ötesine evraksız geçmeye "suç" diyor,
Ben bir insanın doğduğu dünya üstünde bir yerden bir yere gitmesine engel olmak için sınırlar koymaya suç diyorum.

Sınırları sorgulamayan hiç kimse kendine gezgin,
seyyah vs. dememeli.

Dünyadaki tüm ülkelere ayak bastıktan sonra
tüm pasaportlarımı yakacağım.

TRT İzmir Radyosu Söyleşi

Ekim 2016'da TRT İzmir Radyosunda Murat Balbay'ın Gülin De Vincentiis ile seyahatleri üstüne yaptığı söyleşi.
Karadan ilk dünya turu, İtalyan eşi ile tanıştığı denizden ikinci dünya turu ve 3.5 yaşındaki kızları ile yaptıkları üçüncü dünya turu...
Gülin şu anda 195 ülkeden 149'una ayak basmış durumda.

Tweets by @GulinWorld

---

İnanabiliyor musunuz?

İnanabiliyor musunuz? Bir bebek, sadece belli bir hayali çizginin içinde doğmuş olmakla, o çizginin dışına çıkmak istediğinde bariyerle karşılaşıyor. Pasaport ve vize bizim çağımızın ırkçılığı. Herhangi bir insan haklarına ve eşitliğine aykırı. 
Günümüzde devlet hakları var, insan hakları değil.

Tuhaf olan, insanlar feshini isteyeceklerine, 
onlara hipnotize bir şekilde inanarak yaşıyorlar.

Günümüz politik dünya düzeni onu bu hale getirmiş olsa da... Yeryüzü ülkeler olarak parsellenip kendisi, anne-babası, eşi o bölgede doğmamışlara yasaklanacak veya şartlarla girdirilecek
bölünmüş toprak parçaları değil, bir süre üstünde yaşanıp gezilip görülecek
ve sonra altında gömülünecek, herkese ait bir toprak bütünüdür.

Sınırlar


Yaşadığımız dünyanın bir portresi

Dünya Gezegeni büyük bir hayvanat bahçesi; Ülkeler genelde aynı insan türlerinin
(Etiyopyalılar, İtalyanlar, Brezilyalılar vs.) toplandığı kafesler; Sınırlar o kafeslerin parmaklıkları (gözaltında tutulmamız için çekilmiş parmaklıklar); Gümrük görevlileri o kafeslerin bekçileri.

Hükümetler çobanlarımız, temel olarak sahiplerimiz (bizim üstümüzde hakları olan, kişisel hayatımızın fazlasıyla içine girerek bize kanunlar kurallar uygulamalar dayatan sahiplerimiz); Vatandaşlık hükümetlerin bizi doğar doğmaz dağladıkları damgalar. Pasaport bize kafesimizden çıkma izni bahşedilmesi için ödemek zorunda olduğumuz “kıymetli” evrak; Vize ziyaret etmek istediğimiz kafesin gardiyanlarına göstermek üzere ödemek zorunda olduğumuz bedel, Vize kendi kafesimizden başka bir kafese şartlı içeri bırakılmamız için almamız gereken onay.
Vizeler günümüzün ırkçılığı.

Evet, vizeler kurumsallaşmış, dünya çapında kabul gören bir ırkçılık.
    “Ama sizin geldiğiniz hayvanat bahçesi kafesi bizim hayvanat bahçesi kafesimizle anlaşmalı değil. O nedenle bize şu belgeleri getirip şu parayı ödemeniz lazım,” diyorlar.
   
Şöyle bir mantık kuruluyor:
    “Avrupa hayvanat bahçesinde geyikler, zebralar, keçiler yaşıyor; onlar geçinirler. Dolayısıyla Avrupa'nın hayvanat bahçesi kafesleri birbirleri ile anlaşmalı. Türkiye'deki hayvanat bahçesi kafesinde ise aslanlar var. Buraya gelirseniz bizleri yersiniz. O nedenle ancak evcilleşmiş olanlarınızı kabul ediyoruz hayvanat bahçemize. Aşı karnelerinizi, evcilleşme diplomalarınızı getirin,
banka cüzdanınızı da unutmayın; eğer cüzdanınız kabarık, belgeleriniz yeterli ise
ve biz de uygun görürsek size vize bahşederiz, ülkemize girersiniz bir süreliğine.”
   
Avrupa ve Türkiye yerine başka birlikler ve ülkeleri koyup kedi-köpek, kedi-fare, kuş-tırtıl-solucan da yapabilirsiniz ülkelerin hayvanlarını.

    Ne zaman ki her ülkede yaşayanların da insan olduğu, hepimizin hayatta bir kere dahi olsa ağladığı, bir kere dahi olsa güldüğü, temel ihtiyaçlarımızın aynı olduğu gerçeğine ereceğiz,
o zaman kalkacak sınırlar. Berlin duvarının yıkıldığı gibi bir gecede olacak belki, belki yavaş yavaş.
Bahisler açılmıştır...


__

(Çizim Ugo Guarino)

Harİta

Blog

ROTA

hıkayenın tumu

Bir kez daha... Ben sponsor istemiyorum. Her dünya turu yapmaya kalktığımda beni sponsorluk aramaya iten nedir bilmiyorum. Muhtemelen öyle gerektiğini söyleyen genel bilinç.
Sponsor umurumda değil. Ben hami istiyorum. Eski günlerdeki gibi. Yoksa halen hamiler var mı?
Her neyse... Ben bir tane istiyorum lütfen. Bir hami istiyorum ki yazmaya devam edebileyim.
Yani biri bana para ödemese de yazacağım elbet. Yine de... Birinin eserine/yapıtına değer verdiğini bilmek her zaman güzeldir. Fikirlerimi daha geniş yere yaymama yardım edecek biri. Kendim için para bile istemiyorum (eh, bir parça harçlık fena olmazdı). Hamim her bir şey yayınladığımda bir çocuk esirgeme kurumuna veya sokaktaki bir mülteciye para verebilir.
Sadaka veya bağış olarak değil, onların yanında olduğumuzun göstergesi olarak.
“Bu dünyanın size davranış şeklini sevmiyoruz ve onaylamıyoruz,” demek için.
Vasiyet olarak sınırların feshini istediğimizi beyan etmek, tarihe küçük de olsa bir not düşmek için.

İLETİşİm